Τα μάτια σου

Τα πολυταξιδεμένα μάτια σου,
σε πελάγη ευτυχίας με αρμενίζουν.
Κάθε κοίταγμα τους,
φύσημα στα κατάλευκα πανιά της καρδιάς μου,
ώθηση προς τη χαρά,
ούριος άνεμος για το σκαρί της αγάπης.

Η απουσία τους, άπνοια σε θολά νερά,
σε φουρτουνιασμένους ωκεανούς της ψυχής μου.
Η απουσία τους, ύφαλος στην πρύμνη της καρδιάς μου,
κοφτερά βράχια σε ακρωτήρι διχως φάρο.

To ηλιοβασίλεμα μπροστά στα σκουρόχρωμα μάτια σου,
χάνεται, ζηλεύει την τόση πηγαία ομορφιά τους.

Τα μαύρα σου μαλλιά, σαν άλλες ακτίνες ηλίου,
φωτίζουν το θεόπνευστο πρόσωπο σου,
λάμψη αναδύουν στο τίναγμα τους.

Η ηχώ της φωνής σου,
λύτρωση στα σωθικά της ψυχής μου.

Σκοτάδι ήμουν στην αρχή,
σε γνώρισα, έγινα ήλιος και ζωή.
Ρυάκι ήμουν σ' ωκεανό,
δίπλα σου, θάλασσα έγινα σε πέλαγο ανοιχτό.

Αεράκι είμαι, που δροσίζει, απαλό,
μπροστά σου, γίνομαι τυφώνας που "ξεσηκώνει" το μυαλό.
Ένα αστέρι έψαχνα στον ουρανό,
βρήκα στη μορφή σου, ολόκληρο γαλαξία φωτεινό!