Δεν είσαι βράδυ σκοτεινό, να πω θα ξημερώσει,
δεν είσαι σφαίρα που πονώ, να πω θα με σκοτώσει.
Δεν είσαι θάλασσα βαθιά, να πω πως θα με πνίξει,
δεν είσαι γκρίζος ουρανός, τον ήλιο να μου κρύψει.
Δεν είσαι αστέρι λαμπερό, τις νύχτες να γελάει,
δεν είσαι δυνατό ποτό, τον κόσμο να μεθάει.
Μα είσαι δάκρυ στη ψυχή, ποτέ του δεν στεγνώνει,
είσαι κερί σε προσευχή, μαζί μου σιγολιώνει.
Ένας χώρος που εκφράζει σκέψεις, φαντασιώσεις, επιθυμίες, προσδοκίες!