ζωγραφιές

Πάλι γράμματα, σου γράφω,
πάλι κάνω το ζωγράφο,
ζωγραφίζω στον καμβά,
μια καρδιά να σε χωρά.


Πάλι τον κόσμο μου ανοίγω,
όνειρα, μ' αλήθεια, σμίγω,
όνειρα, πως είσαι εδώ 
και η αλήθεια, σ' αγαπώ.


Πάλι αστέρια ζωγραφίζω,
το χαρτί, ευχές γεμίζω,
λόγια, στίχους και φιλιά,
σου φυλώ και μι' αγκαλιά.

φεγγάρια

γλάροι κρώζουν, στων καραβιών τα ξάρτια, "θήραμα" ψαράδων καρτεράνε
πόσα φεγγάρια μόνα τους, τις νύχτες, τις περνάνε;
πόσα κύματα στα βράχια, τον πόνο τους, ξεσπάνε;

οι δείχτες του ρολογιού, μακριά σου δεν γυρνάνε
τ' άστρα από ψηλά, απόψε σε κοιτάνε
φεγγάρια χάλκινα, για σένα, φως σκορπάνε
διάδρομο, σου δείχνουν, να γυρίσεις, στον ουρανό "φωτιές" πετάνε

εκεί - εδώ

.. εσύ εκεί, σε μια απέραντη αμμουδιά του πουθενά, να τριγυρίζεις,
εγώ εδώ, σε μια θάλασσα βαθιά, της μοναξιάς που μου χαρίζεις.


..εσύ εκεί, στα σεντόνια τα λευκά, τα όνειρά σου να κερδίζεις,
εγώ εδώ, σε δωμάτια αδειανά, τα μαύρα κάντρα ζωγραφίζεις.


..εσύ εκεί, να βιάζεσαι, να προσπερνάς τ' αυτοκίνητα της αγάπης, κορνάροντας
εγώ εδώ, περπατώ, στο δρόμο που μου χάραξες, τα ίχνη των φιλιών σου ακολουθώντας.


..εσύ εκεί, γράμματα, που σου 'στειλα, να σκίζεις,
εγώ εδώ, κάθε ανάσα και δικό μου στίχο, να γεμίζεις.

..εσύ

εσύ, το ουράνιο τόξο στη βροχή,
χιλιάδες χρώματα μαζί,
το πρόσωπο σου, στον ουρανό δίνει, μορφή


εσύ έφυγες και τρικυμία στην καρδιά,
στο "λιμάνι" μου, φωτιά
ένα φιλί σου, ηρεμούσε, τ' ανταριασμένα μου "νερά"


σαν φάρος ήσουνα εσύ, μεσ' της πορείας, τη ζωή,
έδινες φως σε κάθε δύσκολη στιγμή, στη σκοτεινή μου τη ψυχή