Κάτι θυμίζεις

Τ' αστέρια πριν κρυφτούν, στου ουρανού τις γειτονιές,
μια καληνύχτα αφήνουν, στου σπιτιού σου τις γωνιές.
Στα μάτια σου προβάλλει η ανατολή,
ξυπνάς, φωτίζεται το σπίτι πιο πολύ.

Το δάκρυ σου σαν τρέχει,
ούτε ο Θεός αντέχει,
ρίχνει από ψηλά βροχή,
αλλάζει η φύση, εποχή.

Στα δέντρα θέλουν τα πουλιά,
φτερά απ΄τ' απαλά σου τα μαλλιά.
Τ' άνθη μαζί σου συζητούν,
τη δροσιά σου ν' αποκτήσουν προσπαθούν.

Χαμόγελα παντού χαρίζεις,
παραδεισένιο πρόσωπο θυμίζεις.