..σ' αγαπώ

Σ' αγαπώ, όπως ο χρόνος αγαπάει τις ώρες που φέρνει πιο κοντά του,
σ' αγαπώ, όπως τα βουνά, το ροδοκόκκινο ήλιο του ηλιοβασιλέματος, που κρύβουν στα σπλάχνα τους,
όπως τα λαμπερά αστέρια, τον καθαρό ουρανό που τ' αφήνει ν' απαγκιστρωθούν στο δίχτυ του, 
όπως τα κύματα της θάλασσας, την ακρογιαλιά, που ξαπλώνουν πάνω της,
όπως, τα ερωτικά ποιήματα ομολογούν το πάθος τους, στα εφηβικά-αυθόρμητα στιχάκια 


δεν είσαι εδώ,
πλέεις σ' "άγνωστο ωκεανό",
δεν είσαι εδώ,
για να δεις, ότι για σένα γράφω, για σένα τραγουδώ,
δεν είσαι εδώ,
όμως ο νους μου, είναι δίπλα σου, που περπατάς, σε κάθε σοκάκι και οδό.

Σε περιμένω Αγαπημένη

Σε περιμένω, όπως η πρωινή μουντή αυγή, το ζωογόνο ήλιο,
σε περιμένω, όπως η ξερή άγονη γη, τη φθινοπωρινή βροχή,
όπως τ' αστέρια περιμένουν τη νυχτιά, να φωτίσουν,
την ακρογιαλιά, τ' αφρισμένα κύματα να 'ρθουν να τη σκεπάσουν.
Τα όνειρα να πλημμυρίσουν, του νου τα μονοπάτια,
οι σκοτεινές μου μέρες, να βρουν το φως, όλου του κόσμου, στα δυό δικά σου μάτια!

..για σένα

..μην μου λυπάσαι και μην στενοχωριέσαι,
γι' αυτά να μη χαλιέσαι,
ο ήλιος θα βγει φωτεινός, 
θα είναι μπλε ο ουρανός..

.. έστω

... έστω και τη σκιά σου στείλε, για να σ' ονειρευτώ
.. έστω μι' αναπνοή σου δωσ' μου, να πω και 'γω ότι ζω
.. έστω ένα σημάδι δείξε, κουράγιο για να βρω
.. έστω ένα αεράκι φύσα, απ' το άρωμα σου να μεθώ
..έστω να πεις μια καληνύχτα, να ξημερώσει πρωινό


μια προσευχή, σου στέλνω, να βάλεις φυλαχτό
το φεγγάρι κρατάω φωτεινό, να βρεις το γυρισμό

πώς νιώθω;

..πώς νιώθω χωρίς εσένα; πώς είμαι;
δρόμος που συνεχώς σε αδιέξοδο οδηγεί,
καρδιά που δεν της έμεινε χτύπος ν' ακουστεί,
ανάσα που δεν έχει οξυγόνο και πνοή,
τρελός που από την τρέλα, στα "καλά" του δεν μπορεί.


..πώς νιώθω χωρίς εσένα; πού πάω;
βαρκούλα χαμένη στο Αιγαίο, με σκισμένο το πανί,

κύμα που προσπαθεί, στην ακτή σου να βραχεί,

αστέρι που το βλέπεις να "πέφτει" και δεν κάνεις μια ευχή,
αγέρι που δεν αφήνεις, στα μαλλιά σου να "μπλεχτεί".

..ευχή

μαγιάτικο ρόδο

Μαγιάτικο τραγούδι,

ανοιξιάτικο λουλούδι,

στο μυαλό μου μέσα ανθίζεις,

και τον κόσμο μου στολίζεις.

Το χαμόγελο σου κάνει, 

σα μαγιάτικο στεφάνι,
ρόδα-μαγιάτικα δώρα, στολίζουν τα βουνά,

και τα μαύρα σου μαλλιά.

Είσαι αλλού πέρα μακριά,

σε μια άγνωστη τροχιά.

Έλα εδώ όπως παλιά,

να γίνει γιορτή η πρωτομαγιά,

είναι ο Μάης συννεφιά,

λείπει η δική σου ομορφιά.