Σε περιμένω, όπως η πρωινή μουντή αυγή, το ζωογόνο ήλιο,
σε περιμένω, όπως η ξερή άγονη γη, τη φθινοπωρινή βροχή,
όπως τ' αστέρια περιμένουν τη νυχτιά, να φωτίσουν,
την ακρογιαλιά, τ' αφρισμένα κύματα να 'ρθουν να τη σκεπάσουν.
Τα όνειρα να πλημμυρίσουν, του νου τα μονοπάτια,
οι σκοτεινές μου μέρες, να βρουν το φως, όλου του κόσμου, στα δυό δικά σου μάτια!
σε περιμένω, όπως η ξερή άγονη γη, τη φθινοπωρινή βροχή,
όπως τ' αστέρια περιμένουν τη νυχτιά, να φωτίσουν,
την ακρογιαλιά, τ' αφρισμένα κύματα να 'ρθουν να τη σκεπάσουν.
Τα όνειρα να πλημμυρίσουν, του νου τα μονοπάτια,
οι σκοτεινές μου μέρες, να βρουν το φως, όλου του κόσμου, στα δυό δικά σου μάτια!
Μυστηριώδη φίλε Ηλία, δε νομίζω να υπάρχει πιο δυνατό συναίσθημα από τον έρωτα. Σου δίνει την ώθηση να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου και να μεταμορφωθείς στον άνθρωπο που πάντα ήθελες να γίνεις. Δε νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να βρεις ένα ταιριαστό σύντροφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Μ' άρεσαν πολύ οι εικόνες του ποιήματός σου...
Όμορφο..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να μην αργήσει! :)
Αχχχχ ο έρωτας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Είναι αυτές οι στιγμές που η αναμονή μοιάζει τόσο γλυκιά.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί Διαμαντένιο!
Πανεμορφο, γλυκο, ρομαντικο και τρυφερο:-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου απαντήσω με τους στίχους του Δροσίνη....
ΑπάντησηΔιαγραφή"Νυχτώνει η μέρα, κρύα κι΄ερημική,
δάκρυα σταλάζει το κερί μου τ΄αναμμένο.
Και νοιώθω μια χαρά μαρτυρική:
Να ξέρω πως δε θάρθεις - και να σε προσμένω..."
μ'αρέσει...η αλλαγή στη γραφή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήμ'αρέσει.
και που μπορείς ν'αγαπάς
πολύ όμορφο Ηλία
ΑπάντησηΔιαγραφή(όπως πάντα άλλωστε..)