ολοκληρωτικά

ολοκληρωτικά, κάθε κύτταρο μου, τη μορφή σου "μαγνητίζει"

ολοκληρωτικά, το μυαλό μου, με σένα "πλημμυρίζει"

ολοκληρωτικά, η νύχτα μου, στη σκέψη σου φωτίζει

ολοκληρωτικά, έφυγες, μου έλειψες, η γη σταμάτησε στροφές να παίρνει, να "γυρίζει"

..ο εαυτός μας, είναι ένα με την αλήθεια. Κι όσους μηχανισμούς άμυνας κι αν χρησιμοποιήσεις,
κι όσο κι αν προσπαθήσεις να τον κάνεις να βγάλει το σκασμό, κάποια στιγμή θα σ' εκδικηθεί.
Τους άλλους ανθρωπους μπορεί να τους φλομώσεις στα ψέματα.
Τον εαυτό σου όμως δεν μπορείς.. τουλάχιστον όχι για μια ζωή..

..πόσο βιαστικά

..ν' αλλάξεις ρότα, βιάστηκες,

με άλλα "κάλλη"  "πιάστηκες".

Δίκασες την αγάπη που σου 'χω, 
σαν ξεβαμμένο ρούχο.
Αγάπη, λησμόνησες 

που έχει η καρδιά μας,

μ' αγάπη και μια αγκαλιά,

περνούν τα  "δύσκολα" μας.

Λόγια σκληρά, τα χείλη σου,

για μένα ξεφουρνίζουν,

θα είναι αργά όταν θα "δεις"..

..πίσω πια, δε γυρίζουν.

Από ψηλά θα σε κοιτώ.

Τον ουρανό σου, αγάπη μου,

αστέρια θα γεμίζω,

κι όταν χαθεί το δειλινό,

ευχές θα σου χαρίζω.

.. τέτοιες στιγμές

τέτοιες στιγμές, είναι πάλι που νομίζω "σ' αγαπώ", ψιθυριστά μου λες

τέτοιες στιγμές, είναι πάλι που νομίζω για μένα καις

τέτοιες στιγμές, είναι πάλι που γυρνάω στα χαμένα, ζω στο χθες 

τέτοιες στιγμές, είναι πάλι που νομίζω είσαι εδώ, γεμίζει το σπίτι αγκαλιές

τέτοιες στιγμές, δεν φτάνουν εκεί που είσαι, τόσα συναισθήματα, τόσες προσευχές 

τέτοιες στιγμές, δεν βγαίνουν από μέσα, που με "πνιγούν" οι κραυγές

τέτοιες στιγμές, όλα μάταια χωρίς εσένα, ακούγονται μονάχα σιωπές

..λέξεις

σκέψεις-λέξεις βιαστικές,
απ' την αγάπη πιο γοργές,
σκέψεις-λέξεις όλο μίσος, πιο πικρές
συμπεράσματα κενά, ´μείναν δίχως αγκαλιά
συμπεράσματα απατηλά, για τον εαυτό μας αρεστά.


την αλήθεια θα τη δεις, δεν θα 'μαι εδώ να μου την πεις,
η αλήθεια που πονά, είναι μέσα μας βαθιά 
η αλήθεια κι αν θαφτεί, κάποια στιγμή, θ' αναδυθεί.

..η αγάπη

..ίσως πια δεν σε νοιάζει, ίσως λες δεν πειράζει,
..ίσως λες του περνάει, ίσως λες πως ξεχνάει


..η αγάπη, για σένα, σήριαλ που τελειώνει,
..η αγάπη, για σένα, ημερολόγιο που γυρνώντας σελίδα και η μέρα αλλάζει
..η αγάπη, για σένα, συσκευή, τραβώντας την πρίζα και "νεκρώνει"


..η αγάπη που σου 'χω, σύμπαν. Κάθε αστέρι του, δικό μου "σ' αγαπώ", 
κάθε ήλιος, η σκέψη μου σε σένα, και τ' όνομα σου, ψηλά στον ουρανό. 
..η αγάπη που σου 'χω, οι θάλασσες και τα βουνά της γης,
στα κύματα και στις κορφές, ευχή στέλνω να 'ρθεις. 

..ρώτησες;

ρώτησες ποτέ, πώς είναι το κύμα, χωρίς κάποια ακρογιαλιά ν' απλωθεί, να ξαπλώσει ;
ρώτησες ποτέ, πώς νιώθει το κοχύλι ξεχασμένο σε μια αμμουδιά, μακριά απ' το βυθό ;
ρώτησες ποτέ, πώς νιώθει ο ήλιος με το γκρίζο ουρανό, όταν δεν μπορεί να φτάσει να φωτίσει ;
ρώτησες ποτέ, πώς είναι το παρόν, μ´ ένα αβέβαιο μέλλον;
ρώτησες ποτέ, πώς νιώθω, χωρίς εσένα;