Οι μέρες περνούν, και κάθε μέρα προσπαθώ να βρω το νόημα να σηκωθώ και
να συνεχίσω από 'κει που με άφησες..η καρδιά, τα βασικά, αναβοσβήνει σαν φθηνό πορτατίφ
..όχι δεν συνηθίζεται, όχι δεν περνάει, όχι δεν τελειώνει, όχι δεν σβήνει
..ανακαλώ τις αισθήσεις μου, γιατί δεν θέλω να ξεχάσω το άρωμά σου, το άγγιγμα σου, το φιλί σου, την
αγκαλιά σου, το χαμόγελο σου..
..ήρθες πάλι, με γέμισες ελπίδες και με εγκατέλειψες ξανά και αυτό πόνεσε περισσότερο..
..ο νους, με γυρίζει πίσω σ' όλα αυτά που είπαμε,
που κάναμε, που θα μπορούσαν να γίνουν αλλά δεν έγιναν..
..προσπαθώ να μην κλαίω..κάθε φορά, λυγίζω στη σκέψη..της φωνής σου, της μορφής σου, της παρουσίας σου.. ..μου λείπεις τόσο πολύ, και όταν δεν με ακούν, ουρλιάζω, μήπως με ακούσεις Εσύ και γυρίσεις πίσω, να δω ακόμη μια φορά το χαμόγελό σου
..τί είμαι; τίποτα δεν είμαι, κενό...
Σ' αγαπώ όμως, μ' όλο μου το είναι!
regalito