Λαχταρώ το βλέμμα σου να συναντήσω,
λαχταρώ τη μέρα μου, δικά σου "Σ' Αγαπώ" να ντύσω.
Λαχταρώ τα χείλη σου ν' αγγίξω,
με φιλιά κι αγάπη να σε "πνίξω".
Λαχταρώ το γέλιο σου ν' ακούσω στο σαλόνι,
λαχταρώ το χάδι σου που μ' αναστατώνει!
Λαχταρώ να μου πεις σου λείπω,
λαχταρώ δικά μας ηλιοβασιλέματα στον κήπο!
Λαχταρώ την ώρα που νυχτώνει,
κι η μέρα στην αγκαλιά σου να τελειώνει!
Ένας χώρος που εκφράζει σκέψεις, φαντασιώσεις, επιθυμίες, προσδοκίες!
Αυτά τα "ηλιοβασιλέματα στον κήπο", πολύ όμορφα τα βρίσκω.:)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μαριλένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να την έχω μπροστά μου τώρα αυτήν την εικόνα
Καλημέρα Ηλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη σύμπτωση διαπιστώνω:
Κοίτα τι έγραψα στις 12 Μαρτίου:
"Δύο κεράκια πλάι-πλάι
να καιν ακόμη στο ξωκλήσι
κι ας χώρισαν αυτοί που τ' άναψαν
σα να δακρύζουν
στάζοντας
για το χωρισμό..."
Κοίτα και το δικό σου ξωκλήσι!...
Εκτός κι αν...δεν είναι σύμπτωση:-)
@ kyriaz
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη να 'σαι καλά!
Εμείς τα είπαμε και κατ' ιδίαν άλλωστε!