Καλές γιορτές!

Ευχές για χαρούμενες γιορτές με πολύ αγάπη και χαμόγελο! Να είστε καλά όλοι σας!

..για το νέο

Τα νιάτα σου δε χάρηκες,
δεν πρόλαβες να ζήσεις,
στα 16 χάθηκες,
σωρός οι ερωτήσεις.


Από μια σφαίρα έφυγες,
απ' όπλο εξουσίας,
η αφορμή που έδωσες μια άνευ σημασίας.


Στη γυάλινη κοινωνία μου
ψέμα η κάθε λέξη,
μέλλον να σου προσφέρω απέτυχα,
συγχώρεσε με Αλέξη.

Χριστουγεννιάτικο bazaar

για τα παιδάκια κάτω των 3 ετών που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους (άλλα και τις άπορες φυλακισμένες) στις φυλακές της Θήβας
(πρώην φυλακές Κορυδαλλού)

Ουρανός φθινοπωρινός

Στο δρόμο της αγάπης μας, τα κύματα πελώρια,
ο έρωτας εξόριστος σε γη παραμεθόρια.
Τα σύννεφα σκεπάζουνε όνειρα κι ελπίδες,
το "Σ' Αγαπώ" για ν' ακουστεί, περνά από καταιγίδες.

Στον ουρανό μια αστραπή,
των ματιών σου η σιωπή.
Του προσώπου σου το φως,
όλου του κόσμου ο Θεός.

Θύμηση

Το δάκρυ μου θα βάλω,
σε φάκελο να στείλω,
ένα Σ' αγαπώ μεγάλο,
..στο διάβα σου..
θα πέσει μ' ένα φύλλο.

Τον ήχο της φωνής σου,
στον άνεμο θα φτιάχνω,
τη γλύκα απ' το φιλί σου,
σε παραισθήσεις ψάχνω.

Τα βράδια με αναμνήσεις
συζήτηση θα κάνω,
τη μέρα τα τραγούδια μας,
στο ράδιο θα πιάνω.

Την άδεια αγκαλιά μου,
η νύχτα φέρνει πίσω,
στη φίλη μοναξιά μου,
ξανά θα ξενυχτίσω.

Φάρος

Ποτέ σου δεν κατάλαβες τι ένιωθα για σένα,

μόνο φοβάσαι, μου ΄λεγες, με μάτια τρομαγμένα.

Η αγάπη μας, μου έλεγες, θα μπει στα περασμένα,

θα σβήσει κάποιο πρωινό, σαν τατουάζ με χένα.

Το γέλιο σου μου έδινε ζωντάνια, ευτυχία,

κυματοθραύστης στο καράβι μου, σε κάθε τρικυμία.

Στο μονοπάτι της καρδιάς, εσύ ήσουνα ο Φάρος,

χωρίς εσένα θα 'μουνα, στο πέλαγος κουρσάρος.

Τον ήλιο εσύ το ζέσταινες, του έδινες τη λάμψη,

ένα φιλί σου έφτανε, τα σωθικά να κάψει.

Στον ουρανό μου ήσουνα, ολόγιομο φεγγάρι,

έσβησαν τ' άστρα την αυγή, με πνίγει το δυάρι.

Θυμήθηκα

Θυμήθηκα παλιές στιγμές μας και χαρές,
θυμήθηκα δικά μας κομμάτια του έρωτα μας.
Θυμήθηκα αστέρια, αγάπης μεσημέρια,
που κάναμε ευχές, όνειρα, προσευχές.
Θυμήθηκα το γέλιο σου που χάριζες παντού
και άνοιγες απλόχερα την πόρτα του ουρανού.

..δεν ξεχάστηκα σε κάποια παραλία..όχι ακόμα τουλάχιστον.
Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, μετακόμισα στα Χανιά (τέλεια, άλλο που δεν ήθελα) και προσπαθώ να τακτοποιηθώ.
..οι βουτιές παρατείνονται εδώ κάτω..ελπίζω μέχρι το χειμώνα.

Ευχαριστώ για τις επισκέψεις σας :)

Φεγγάρι

Βγάζω απ’ το συρτάρι,
αστέρι βραδινό,
ολόγιομο φεγγάρι,
ψηλά στον ουρανό.

Πανσέληνος και πέφτει,
στα μάτια σου το φως,
ψηλά όταν κοιτάζεις φωτίζει ο ουρανός.

Πανσέληνο έχει απόψε,
και θέλω να σε δω,
μου λείπεις θεέ μου τόσο,
μα Εσύ δεν είσαι εδώ.

Ελληνικό καλοκαίρι

Μια θάλασσα γεμάτη αγκαλιές,
χάδια καυτά σ' ακρογιαλιές.
Φιλιά κάτω απ' τον ήλιο το ζεστό,
δεν το πιστεύω αυτό που ζω.

Ελληνικό καλοκαίρι στα νησιά,
ο Ιούνιος όλο νάζι, ξεγνοιασιά.
Ο Ιούλιος γεμάτος κέφι, κλείνει το μάτι πονηρά,
έρχεται ο Αύγουστος σε γαλαζοπράσινα νερά.

Το φως

Της πνοής μου η φωνή,
των χειλιών μου σιωπή,
είσαι αστέρι και φεγγάρι,
στο βυθό μαργαριτάρι.

Στο τέρμα μου αφετηρία,
στη "σταύρωση" μου σωτηρία.
Στο μυαλό μου είσαι σκέψη,
κάθε πρόταση και λέξη.

Του ονείρου μου το φως,
της ψυχής μου ο θεός,
μια ονειρεμένη χώρα,
όλων των παιδιών τα δώρα.

Τα μάτια σου

Τα πολυταξιδεμένα μάτια σου,
σε πελάγη ευτυχίας με αρμενίζουν.
Κάθε κοίταγμα τους,
φύσημα στα κατάλευκα πανιά της καρδιάς μου,
ώθηση προς τη χαρά,
ούριος άνεμος για το σκαρί της αγάπης.

Η απουσία τους, άπνοια σε θολά νερά,
σε φουρτουνιασμένους ωκεανούς της ψυχής μου.
Η απουσία τους, ύφαλος στην πρύμνη της καρδιάς μου,
κοφτερά βράχια σε ακρωτήρι διχως φάρο.

To ηλιοβασίλεμα μπροστά στα σκουρόχρωμα μάτια σου,
χάνεται, ζηλεύει την τόση πηγαία ομορφιά τους.

Τα μαύρα σου μαλλιά, σαν άλλες ακτίνες ηλίου,
φωτίζουν το θεόπνευστο πρόσωπο σου,
λάμψη αναδύουν στο τίναγμα τους.

Η ηχώ της φωνής σου,
λύτρωση στα σωθικά της ψυχής μου.

Σκοτάδι ήμουν στην αρχή,
σε γνώρισα, έγινα ήλιος και ζωή.
Ρυάκι ήμουν σ' ωκεανό,
δίπλα σου, θάλασσα έγινα σε πέλαγο ανοιχτό.

Αεράκι είμαι, που δροσίζει, απαλό,
μπροστά σου, γίνομαι τυφώνας που "ξεσηκώνει" το μυαλό.
Ένα αστέρι έψαχνα στον ουρανό,
βρήκα στη μορφή σου, ολόκληρο γαλαξία φωτεινό!

Χριστός Ανέστη

Η φλόγα της Ανάστασης,
να ανάψει στην καρδιά σου,
για να κρατήσει ζωντανά,
όλα τα ονειρά σου!

καλό Πάσχα

Καλές γιορτές να έχετε με πολύ αγάπη & χαρά, δίπλα στα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Καλή Ανάσταση! Να είστε καλά!

Θέλω

Το "θέλω" μου να σε δω,
αυτήν την ώρα,
είναι μεγαλύτερο από κάθε μου ανάγκη.

Να αντικρίσω το ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου,
να δύσει ο ήλιος μέσα σου,
να ξεπροβάλει το ασημένιο φεγγάρι από τα μαύρα, απαλά μαλλιά σου,
όλος ο έναστρος ουρανός περιστρέφεται γύρω από τη σκέψη σου.

Το "θέλω" μου να σε δω,
αυτήν την ώρα,
είναι μεγαλύτερο από την ανάγκη ν’ αναπνέω.

Να ανταμώσω τη θάλασσα της ευτυχίας,
στην ακρογιαλιά του φιλιού σου.
Να ζηλέψει η Πούλια την ομορφιά του προσώπου σου.

Το "θέλω" μου να σε δω,
αυτήν την ώρα,
είναι μεγαλύτερο από την ανάγκη να υπάρχω.

Η βροχή της ανάσας σου,
να ποτίσει κάθε μου κύτταρο.
Το κύμα της αγάπης σου,
να παρασύρει στο πέρασμα του, κάθε μου Είναι.

Το "θέλω" μου να σε δω,
αυτήν την ώρα,
είναι μεγαλύτερο από την ανάγκη να ζω.

Απαραίτητη

Σαν του ηλιοβασιλέματος ο ήλιος,
μιας υδρογείου σφαίρας η υφήλιος,
δίνει νόημα, ουσία,
η δική σου παρουσία.

Απαραίτητη, σαν κουκούλα,
σ' ανοιξιάτικη βροχούλα.
Απαραίτητη σα δάκρυ,
στων κλαμένων μου ματιών την άκρη.
Απαραίτητη όπως τα λεπτά στην ώρα,
σε γενέθλιο πάρτι όλα τα δώρα.

Μακριά σου

Στη σκέψη πως λείπεις,
ατέλειωτη η ώρα.
Χαμόγελο λύπης,
παρόν δίχως τώρα.

Μακριά σου, κουκκίδα στο χάρτη,
έρημη χώρα.
Βροχή μες το Μάρτη,
γιορτή δίχως δώρα.

Ήλιος του χειμώνα II

Σαν τον ήλιο του χειμώνα,
θα σε ψάχνω στον αιώνα,
και αν η θάλασσα στερέψει,
η αγάπη μου θ' αντέξει.

Τ' όνομα σου θα χαράξω,
στ' ακρογιάλι θα το ψάξω,
και αν το κύμα το κρατήσει,
ένα όνειρο θα σβήσει.

Ήλιος του χειμώνα

Είσαι ήλιος του χειμώνα,

θάλασσα βαθιά εγώ

και δε φτάνουν οι ακτίνες,

να ζεστάνουν το βυθό.


Έχω ανάγκη όμως το φως σου,

και τη ζέστη που αναβλύζεις,

ώσπου να'ρθει καλοκαίρι

μου αρκεί να με αγγίζεις.

Από μακριά

Η θάλασσα στην ακτή δεν πλησιάζει,
απ' το πέλαγος μακριά, με ζήλια σε κοιτάζει.
Τα μαργαριτάρια του βυθού, στα στρείδια μέσα κλείνονται,
"ιπποτικά" στην ομορφιά σου, τα κύματα "υποκλίνονται".

Τι κι αν ο ήλιος δε βγαίνει κάθε μέρα,
τα μάτια σου φωτίζουνε τη γη κι ακόμη παραπέρα!
Τ' αστέρια, τις νυχτιές, για σένανε στολίζονται,
σημασία δεν τους δίνεις και νιώθουν, χαραμίζονται.

Στην αμμουδιά

Η παρουσία σου, πνοή,
ήλιος που βγαίνει το πρωί.
Το χάδι σου, αύρα και δροσιά,
βότσαλο στην ακροθαλασσιά.

Το κύμα του φιλιού σου,
ορμητικό μεμιάς,
στην αμμουδιά του νου μου,
τις ώρες σου περνάς.

Κάθε ματιά σου, κάθε σου γέλιο,
στην ευτυχία μου θεμέλιο.
Κάθε αντίο, κάθε φευγιό,
μες τη ψυχή μου, ρημαδιό.

Θολά

Όνειρα φεγγάρια ,
στο γκρίζο ποτισμένα,
θαμμένα σε κελάρια,
παλιά και σκονισμένα.

Ίχνη της αγάπης,
στο δρόμο σκορπισμένα,
θολώνουν τα νερά της,
που οδηγούν σε σένα.

Χωρίς τίτλο

Και να φύγω θα είμαι εδώ
στου μυαλού σου το βυθό.
'Οσο μακριά και να'μαι
πάλι μαζί θα κολυμπάμε
σε μια θάλασσα βαθιά,
ξέχνα τα όλα μια φορά
κάνε τη βουτιά και αφήσου˙
μαζί τι ζήσαμε θυμήσου.
Το ξέρω πως δε θα ξεχάσεις
όσο μακριά και αν φτάσεις,
θα με ψάχνεις μια ζωή
και το ξέρεις το γιατί.

Φυγή

Έφυγες νωρίς,
κι έμεινε χωρίς,
ένα χτύπο η καρδιά,
τώρα είσαι μακριά.

Έφυγες στις τρεις,
δίχως λέξη να μου πεις,
ένα όνειρο μαζί σου,
έχει πάρει η φυγή σου.

Τώρα πνίγηκε η ψυχή,
σε μια θάλασσα ρηχή.
κι έμεινα εδώ,
απουσίες να μετρώ.

Οι νιφάδες

Ένας χρόνος πέρασε σαν χθες,
είπες σαν τρελή με θες.
Υποσχέσεις, θα ΄σαι κοντά μου όταν χιονίζει,
η αυλή της καρδιάς μου, το χειμώνα θ' ανθίζει.
Απόψε, στις νιφάδες του χιονιού μιλάω,
να πέσουνε στο δρόμο σου, ζητάω.

Κάθε νιφάδα κι ένα δικό μου "Σ' αγαπώ",
θα λιώνει στο πρόσωπο σου, σα φιλί καυτό.
Κάθε νιφάδα που θα πέφτει στα μαλλιά σου,
θα έρχεται τ' όνομα μου, στη μιλιά σου.
Κάθε νιφάδα που θα πέφτει όταν νυχτώνει,
το δρόμο σου, με "Σ' αγαπώ" θα στρώνει.

Κάτι θυμίζεις

Τ' αστέρια πριν κρυφτούν, στου ουρανού τις γειτονιές,
μια καληνύχτα αφήνουν, στου σπιτιού σου τις γωνιές.
Στα μάτια σου προβάλλει η ανατολή,
ξυπνάς, φωτίζεται το σπίτι πιο πολύ.

Το δάκρυ σου σαν τρέχει,
ούτε ο Θεός αντέχει,
ρίχνει από ψηλά βροχή,
αλλάζει η φύση, εποχή.

Στα δέντρα θέλουν τα πουλιά,
φτερά απ΄τ' απαλά σου τα μαλλιά.
Τ' άνθη μαζί σου συζητούν,
τη δροσιά σου ν' αποκτήσουν προσπαθούν.

Χαμόγελα παντού χαρίζεις,
παραδεισένιο πρόσωπο θυμίζεις.