Ευτυχισμένο το 2008

Λιώνει

Έξω τριβελίζουν οι νιφάδες,
πέρασαν κιόλας δυό βδομάδες,
που 'πες με θέλεις, μ' αγαπάς
στα όνειρά σου με ζητάς,
που 'πες στο πλάι μου, θα στέκεσαι στα χιόνια,
κι οι ψυχές μας, θα 'ναι μαζί αιώνια.

Τώρα, τις νιφάδες ο χιονιάς ταλαιπωρεί,
να τις σκορπίσει δεν μπορεί.
Οι δρόμοι της αγάπης δεν γλιστρούν,
πατάνε σταθερά όσοι περνούν.
Πλέον, την καρδιά μου ζεσταίνει η αγκαλιά σου,
το χιόνι λιώνει στα φιλιά σου.

Ταξίδια

Στο λιμάνι του αέρα,
τόσα όνειρα τη μέρα,
ταξιδεύουνε, πετάνε,
προορισμούς ζητάνε.

Για καθένα ο καημός,
ξεχωριστός προορισμός.
Οι βαλίτσες τους κι αυτές,
φορτωμένες ενοχές.
Κι άλλων οι αποσκευές,
όλο γλύκες κι αγκαλιές.

Άλλος φεύγει μ' αφορμή,
μια αγάπη για να βρει.
Άλλος φεύγει να ξεφύγει,
ένας έρωτας τον πνίγει.

Και 'συ τώρα ταξιδιώτη,
τον παράδεισο σου που ζητάς,
άφησες, έφυγε η νιότη,
στις αγάπες που πετάς.

Στην Αγάπη

Mέρες αγάπης γιορτινές,
κι όλοι μοιράζουνε ευχές.
Στις πλατείες λάμπουν τα στολίδια,
στην καρδιά μας όλα μένουν ίδια.
Όνειρα απραγματοποίητα θα φύγουν,
κι άλλα στη ψυχή μας καταλήγουν.

Πρόσωπα γεμάτα προσμονές,
κι ενοχές που 'γιναν εμμονές.
Την ηρεμία μας θα βρούμε στην αγάπη,
όχι σε υλικά γεμάτα αυταπάτη.

Έλα

Να γυρίσεις μόνο,
μόνος μου παγώνω,
να γυρίσεις πίσω,
κι όλα θα τα σβήσω.

Όποτε θελήσεις,
την πόρτα να χτυπήσεις,
ότι ώρα να 'ναι,
έλα, δεν κοιμάμαι.

Γύρισε σου λέω,
μακριά σου καταρρέω.
Ανάσα να μου δώσεις,
μια ψυχή να σώσεις.

Η εικόνα

Οι καταρράκτες της ζωής,
από ψηλά μας ρίχνουν,
δάκρυα δροσιάς, φιλιά ψυχής,
τα όνειρα μας δείχνουν!

Ήρεμη λίμνη η καρδιά,
που όλα τα δροσίζει,
ψάχνει να βρει μια συντροφιά,
τοπίο να θυμίζει!

Θολό αστέρι

Τρύπωσε θολό αστέρι,
στης ψυχής μου το πανέρι.
Στην τροχιά του μ' έχει βάλει,
όλος ο κόσμος του, μια ζάλη.

Για λίγο η αστερόσκονη του με ποτίζει,
το παραμύθι του αρχίζει.
Λίγη λάμψη να ταιριάξει,
θαρρείς πλανήτη πως θα φτιάξει.

Ο περαστικός

Στης μεγαλούπολης τους δρόμους τριγυρνάς,
όνειρα ψεύτικα ζητάς.
Περαστικούς διαβάτες, σταματάς,
για την αγάπη που έχασες, ρωτάς.

Οι άνθρωποι σαστισμένοι σε κοιτάζουν,
τα λόγια σου, την ηρεμία τους ταράζουν.
Το βλέμμα σου απλανές, αφηρημένο,
να 'ξερα τι εχεις στη ψυχή κρυμμένο.
Να 'ξερα την καρδιά σου, τί τρομάζει,
κι η νύχτα πάλι σε νύχτα θα σε βγάζει.

Παράλογο

Μεσ' τη νύχτα, οπτασία,
του μυαλού μου η φαντασία,
τώρα μπρος μου ξεπροβάλλεις,
παραλογισμός της ζάλης.

Κάνω δήθεν να σ' αγγίξω,
στην αγκαλιά μου να σε σφίξω,
άυλη η παρουσία,
της λογικής μου, προδοσία.

Όνειρο θα πω πως είναι,
μια στιγμή κοντά μου μείνε,
έρωτα και πάθος δώσε,
μια αγάπη, έλα, σώσε.

Η βροχή

Πάει ώρες η βροχή,
η δική σου εποχή.
Μέσα της, σ' άρεσε να τρέχεις,
τόσο γκρίζο πως αντέχεις.

Τις ψιχάλες της, κοιτούσες,
αν σε θέλω με ρωτούσες,
Το πρωτοβρόχι λαχταρούσες,
μα γι' αγάπη δε μιλούσες.

Έξω κόπασε η μπόρα,
όλα αυτά τελειώσαν τώρα.
Μείναν οι βρεγμένοι δρόμοι,
δυο καρδιές σε σταυροδρόμι.
Έμεινε η υγρασία των ματιών,
και το δάκρυ των θεών.

Ως τα ξημερώματα

Κατάφερες για σένα να μιλάω,
με τη σκέψη σου, κοιμάμαι και ξυπνάω.
Κατάφερες, το χάδι σου ν' αναζητώ,
ώρες ατέλειωτες αστέρια να κοιτώ.

Τα ψεύτικα σ' αγαπώ σου να ποθώ,
στην αγκαλιά σου μέσα να χωθώ.
Και την αυγή σα ξημερώσει,
όλα να ΄χουνε τελειώσει!

Φθινοπωρινό αστέρι

Ένα αστέρι φθινοπωρινό,
στου ονείρου το κενό,
ψάχνει απόψε στο σκοτάδι,
της ψυχής σου το σημάδι!

Να φωτίσει περιμένει,
απ' το δειλινό που βγαίνει,
ως την αυγή που αργοσβήνει,
με τη σκέψη σου θα μείνει!

Το αστέρι

Το σύμπαν του φάνηκε μικρό για να καθίσει,
ένα αστέρι μπήκε στην καρδιά σου να φωτίσει!
Το κορμί σου εκπέμπει χρυσοκίτρινο φως,
ο ήλιος θαμπώνεται, νιώθει ασήμαντος, μικρός!

Τη λάμψη των ματιών σου, φέρνουνε στο νου,
τα δυό φεγγάρια του ουρανού!
Βιολετί το χρώμα τους, η θάλασσα καθρέφτης,
με παρασύρει στα βαθιά ο έρωτας ο ψεύτης!

Του ονείρου δειλινό

Του ονείρου δειλινό,
ένα αστέρι φωτεινό,
μια ανάσα, ένα χάδι,
θα 'ρθει σήμερα το βράδυ.

Το φιλί δροσιστικό,
της αυγής το μυστικό,
θα το στείλω με σκαρί,
την καρδούλα σου να βρει.

Αν ήμουν

Να 'μουν το δάκρυ στη ματιά σου,
να 'μουν αίμα στην καρδιά σου.
Να 'μουν η ανατριχίλα σου στο χάδι,
γρασίδι που κυλιέσαι στο λιβάδι.

Να 'μουν φωτεινή αχτίδα που τρυπώνει στα μαλλιά σου,
να 'μουν ο ήχος στη μιλιά σου.
Να 'μουν στη σκιά σου το σκοτάδι,
στο κορμί σου ένα σημάδι.

Να 'μουν η αιτία σου στο λάθος,
η ανάσα σου στο πάθος.
Με το φεγγάρι να 'ρχοσουν ένα βράδυ,
στο λαιμό να στο κρεμούσα, πολύτιμο πετράδι.

Στιγμές

Στο χρώμα των ματιών σου,
τη ψυχή θα βάψω,
τη γεύση των φιλιών σου,
να θέλω δεν θα πάψω.

Το δειλινό που βλέπεις,
το απόγευμα θα φτιάχνω,
στιγμές μας, ανατρέπεις,
και μάταια τις ψάχνω.

Στον άνεμο που φεύγει,
"σ' αγαπώ" αφήνω,
να ταξιδέψει αποφεύγει,
και τις ελπίδες σβήνω.

Αναστροφή ΙΙ

Ελπίδες νεες μπολιάζεις σ' ένα δέντρο,
ο κόσμος γυρίζει γύρω σου, θαρρείς και ΄συ είσαι το κέντρο.
Δακρυσμένα φεγγάρια, δειλινά ματωμένα, πάλι πίσω γυρεύεις,
τη ψυχή σου παιδεύεις.

Μ' όλα αυτά που αναζητάς,
στα παλιά που γυρνάς,
μια ψυχή τυραννάς,
τον εαυτό σου σκορπάς.
Ψάχνεις κύματα αφρισμένα,
όνειρα στο βυθό ναυαγισμένα.

Απορώ

Το φεγγάρι το 'κρυψε ο ουρανός,
λες κι έγινε Κυρίου χαλασμός.
Έπιασε στάχτη η ψυχή,
κανείς τους δεν έχει ενοχή.

Τόσο πόνο, θλίψη και οργή,
πώς να κλείσει η πληγή?
Το αύριο ξημερώνει ζοφερό,
Ελλάδα πώς τους αντέχεις, απορώ!

Ο γλάρος

Μήνυμα έστειλα με γλάρο,
να πάει να σε βρει στην Πάρο.
Το "Σ' αγαπώ" μου να σου δώσει,
μια αγάπη να στεριώσει.

Ώρα πέρασε μισή,
ήταν πάνω απ' το νησί.
Έπεφτε παντού η σιγαλιά,
σε πέτυχε σ' ακρογιαλιά.

Το κορμί σου μαυρισμένο,
το μαλλί σου χτενισμένο,
πύργους έφτιαχνες στην άμμο,
τα 'ριχνε το κύμα χάμω.

Ήταν τόση η ομορφιά σου,
η "παιδική" αφέλειά σου,
που θαμπώσανε το γλάρο,
της αγάπης μου το φάρο.


Ευχές για ανέμελο καλοκαίρι!

Αναστροφή

Σε μονοπάτια πατημένα,
ψάχνεις όνειρα θαμμένα!
Αγκαλιές ξεθωριασμένες,
στο συρτάρι σου χωμένες,
τώρα βγάζεις, ανασταίνεις,
την καρδιά σου κοροϊδεύεις!

Στα παλιά που τριγυρίζεις,
τα φιλιά σου τα σκορπίζεις,
στα παλιά που επιστρέφεις,
τον εαυτό σου πώς θ' αντέχεις!

Ακόμα

Ακόμα σε σκέφτεται, μου λένε,
ακόμα τα χείλη της για σένα καίνε!
Ακόμα οι σκέψεις της σε βλέπουν και σκορπάνε,
ακόμα τα δάκρυα για σένανε κυλάνε!

Ακόμα την πένα σου έχει στο γραφείο,
ακόμα στην καρδιά της νιώθει κρύο!
Ακόμα τις νύχτες, ύπνος δεν την πιάνει,
ακόμα η απουσία σου, πάει να την τρελάνει!

Εσύ

Είσαι βότσαλο στην αμμουδιά,
είσαι λαμπρό φεγγάρι που φωτίζει τη βραδιά!
Είσαι ήλιος καλοκαιρινός που καίει,
είσαι ο λόγος που το στόμα μου "Σ' αγαπώ" σου λέει!

Είσαι γλάρος που πετάει στον ουρανό,
είσαι η αιτία που το πρωί ξυπνώ!
Είσαι αστέρι που το δρόμο μου χαράζει,
να βλέπω τα μάτια σου το μόνο που με νοιάζει!

Πού ειναι

Πού είναι τα κύματα που σ' άρεσε να παίζεις με τις ώρες,
πού είναι οι αποδράσεις του μυαλού σου σ' ονειρεμένες χώρες!
Πού είναι τα κύματα που μέσα τους βουτούσες,
πού είναι τα ηλιοβασιλέματα που ώρες τα κοιτούσες!

Πού είναι τα χείλη που ώρες τα φιλούσα,
πού είναι οι στίχοι που 'σουν η δική μου μούσα!
Πού είναι οι μέρες που περνάγαμε ωραία,
πού είναι τα όνειρα που κάναμε παρέα!

Πλανήτης

Ηλιόλουστα πρωινά,
ανατέλλουνε κενά!
Ειπωμένα "Σ' αγαπώ" παλιά,
πνίγουν τώρα σα θηλεία!

Μόνο το χαμόγελο της, θεέ μου,
να μην έχανα ποτέ μου!
Χωρίς την ανάσα, την πνοή της,
μοιάζω ακατοίκητος πλανήτης!

Το τριήμερο

3 μέρες διακοπές,
θα γεμίσουν με χαρές!
Αστεία, γέλια και φιλιά
και κάθε είδους τεμπελιά!
Μόνο χαμόγελα και αγκαλιές,
σ' ελληνικές ακρογιαλιές!

Να περάσετε όμορφα! Καλό τριήμερο!

Το κύμα

Το πέλαγος αναδύει τ' όνειρο μου,
πως είναι εκείνη στο πλευρό μου!
Στην καρδιά μου πως βουτάει,
στο φιλί μου κολυμπάει!

Το κύμα ξεβράζει ένα χάδι,
που το πήρε το σκοτάδι!
Στα βότσαλα, στην αμμουδιά,
θάφτηκε η δική της αγκαλιά!

Σμαραγδοκυματούσα

Βουτάω στα νερά της,
πίνω στην υγειά της,
στο σμαραγδένιο το βυθό της,
κρύβει κάθε μυστικό της!

Στην επιφάνεια του αφρού της,
είναι η γεύση του φιλιού της!
Στ' αλμυρό το άγγιγμα της,
η σιωπή και η μιλιά της!

Το γαλάζιο

Είχα ξεχάσει πως μου λείπει,
πως μου διώχνει κάθε λύπη,
πως αυτή με γαληνεύει,
κι αν δεν πάω με γυρεύει!

Το απέραντο γαλάζιο της μαγεύει,
όνειρα και μαγικές στιγμές ψαρεύει!
Κι όταν το κύμα της μ' αγγίζει,
την ομορφιά της μου θυμίζει!

Λαχταρώ

Λαχταρώ το βλέμμα σου να συναντήσω,
λαχταρώ τη μέρα μου, δικά σου "Σ' Αγαπώ" να ντύσω.
Λαχταρώ τα χείλη σου ν' αγγίξω,
με φιλιά κι αγάπη να σε "πνίξω".
Λαχταρώ το γέλιο σου ν' ακούσω στο σαλόνι,
λαχταρώ το χάδι σου που μ' αναστατώνει!
Λαχταρώ να μου πεις σου λείπω,
λαχταρώ δικά μας ηλιοβασιλέματα στον κήπο!
Λαχταρώ την ώρα που νυχτώνει,
κι η μέρα στην αγκαλιά σου να τελειώνει!

Ψάχνοντας

Στης ψυχής τη γκρίζα συννεφιά,
ψάχνω απάντηση, ψάχνω γιατρειά!
Ψάχνω το αίνιγμα να λύσω,
απ' το μυαλό πως να σε σβήσω!
Στην καρδιά αντίδοτο να δώσω,
το γέλιο μου να ξεπαγώσω!
Τη γεύση του φιλιού σου να ξεχάσω,
τη μορφή σου στον καθρέπτη μου να σπάσω!

Το ξωκλήσι

Σ' ένα ξωκλήσι, δυο κεριά, έκαιγαν μαζί,
δυο ψυχές κρατιόταν στη ζωή.
Η φλόγα τους δυνατή νύχτα-μέρα,
κι ας φυσούσε δυνατό αέρα.

Τέτοια αγάπη φωτεινή,
έμοιαζε παντοτινή!

Τα κεριά κι αν έλιωσαν,
οι άνθρωποι κι αν χώρισαν,
το ξωκλήσι μένει εκεί,
την αγάπη να υμνεί!

Η επιθυμία

Ήρθες την ώρα ανάγκη που σε είχα,
ήρθες την ώρα απ' τον κόσμο που απείχα!
Στον εφιάλτη έδωσες πνοή χαράς κι ελπίδας,
απ' τον ουρανό έδιωξες τα σύννεφα καταιγίδας!
Στην τρικυμία της ψυχής έφερες νηνεμία,
έγινες το πάθος και η μόνη μου επιθυμία!

Άγγελος

Ξεκίνησε η μέρα το πρωί,
ξυπνώντας με, μ’ ένα γλυκό φιλί!
Ανοίγω τα μάτια, τι να δω,
ένας άγγελος μου λέει «Σ’ αγαπώ»!
Χείλη υγρά, μάτια μελιά,
τη βλέπω, μου κόβεται η μιλιά!
Γελάει, απλώνει το χέρι, με αγγίζει,
«Είσαι η ζωή μου», ψιθυρίζει!

Όμορφες εικόνες

Μια δυνατή βροχή, μια μπόρα,
έχει πιάσει από ώρα!
Στο τζάμι πέφτουν οι σταγόνες,
έρχονται στο νου όμορφες εικόνες!
Σαν εκείνες τις βραδιές,
τις γεμάτες μ' ευωδιές,
τις γεμάτες με αγάπη,
στο ράδιο παίζει τ' αγαπημένο μας κομμάτι!

Ένα ρυάκι σχηματίστηκε στο δρόμο,
μου χάιδευες, θυμάμαι, τρυφερά τον ώμο!

Η βροχή έχει κοπάσει,
η εικόνα σου θα σπάσει!
Το ουράνιο τόξο ξεπροβάλλει,
το χρώμα των ματιών σου,
παρακαλώ να συμπεριλάβει!

Ένα Αστέρι

Ένα αστέρι με ρώτησε που είσαι,
αν είσαι μακριά και μ' εκδικείσαι!
Αν πίσω θέλεις να γυρίσεις και φοβάσαι,
αν για όλα αυτά που έκανες λυπάσαι!
Αν τις νύχτες τ' όνομα μου ψιθυρίζεις,
αν το άρωμα μου στα σεντόνια σου μυρίζεις!
Αν λες πως δεν σε νοιάζω και γελάς,
αν μονάχη με σκέφτεσαι, πονάς!
Αν το δάκρυ σου σκεπάζει τη ματιά σου,
αν αντέχει άδεια να 'ναι η αγκαλιά σου!

Δεν θα φωτίσει ξανά στον ουρανό,
έως ότου γυρίσεις ένα δειλινό!

Μύρισε Άνοιξη

Μύρισε άνοιξη στην εξοχή,
βαρύς χειμώνας στη ψυχή!
Στα δέντρα πουλιά τιτιβίζουν,
φύλλα, τα γυμνά κλαδιά γεμίζουν!
Μέσα μου ένα παγωμένο Σ' αγαπώ,
το πρόσωπο σου νοσταλγώ από καιρό!
Τα φιλιά σου μοιάζουν φύλλα ξερά,
γκρίζα σύννεφα σκεπάζουν την καρδιά!
Η φωνή σου ψίθυρος στ' αυτιά μου,
είναι ο βοριάς που φυσάει και σε παίρνει μακριά μου!

Ανάμεσα στις σκέψεις

Ανάμεσα στις σκέψεις, σκέφτομαι εκείνη,
ανάμεσα στις λέξεις, αναπνοή μου δίνει!
Ανάμεσα στα σύννεφα, υπάρχει η ματιά της,
αγέρι όταν φυσάει, μυρίζει το άρωμα της!