θύμηση

 Κυριακής απογεύματα,

εσένα να προσμένω..πιο πολύ στις σκέψεις μου πλέον.

Η παρουσία σου, αθέτησε την υπόσχεση.

Η παρουσία αδυνατεί να γίνει πράξη, να γίνει σώμα.

μια σκέψη έμεινε, μια ανάμνηση...

το τσάι που αχνίζει, το δειλινό που σβήνει 

θυμίζει περισσότερο, το εδώ σου.

ένα βράδυ

Τόσες νύχτες στα σκοτάδια,
 κλεισμένος σε μια πόλη άδεια,
νοσταλγώ την αγκαλιά σου,  
να χαιδεύω τα μαλλιά σου!

Τόσες μέρες κλειδωμένος,
 να σε ψάχνω απελπισμένος,
 τρυφερά να με φιλήσεις,
 τη ψυχή μου να φωτίσεις! 

Θα τους σπάσω όλους τους νόμους,
ένα με τους παρανόμους,
 να σε δω, έστω για λίγο 
κι ύστερα κρυφά να φύγω!

ήρθες-φεύγεις

Σου πλένω με τα δάκρυά μου
τα χέρια.
Σου πλένω τα πόδια ως τα βουνά.
Σου χαρίζω την πιο ζεστή μου φωνή για να ντυθείς.

Μα εσύ φεύγεις,
όπως ήρθες,
γυμνή,
για να υπάρχει πάντα ένα Ποίημα,
να λέει για σένα..

 Τάκης Σινόπουλος

..αν ήξερα

Αν ήξερα να σωπαίνω, δεν θα έκανα φανταστικούς διαλόγους μαζί σου.
Αν ήξερα να φεύγω, δεν θα το ’κανα.
Αν ήξερα να μ’ αγαπώ, θα σ’ άφηνα. 
Αν ήξερα να μετρώ τις ατελείωτες μέρες απουσίας, 
πάλι τις στιγμές παρουσίας θα σημείωνα!
Αν ήξερα να θυμώνω, θα αγαπούσα άλλη.
Αν ήξερα να προδίδω, με αργύρια δεν θα συναλλασσόμουν. 
Κι αν ήξερα να μην πονώ, θα έπαιρνα ασπιρίνη...

τώρα σιωπή

Θα ξαναγυρίσουμε

Τούτο το καλοκαίρι είτε το άλλο που θα 'ρθει
Δεν έχει σημασία πότε

Κάποιο καλοκαίρι τέλος πάντων θα ξαναγυρίσουμε

Πιο δυνατοί, πιο μεστωμένοι

Έχοντας συνοψίσει το νόημα της πρώτης προσπάθειας
Πειθαρχώντας στη νοσταλγία του Αιγαίου

| Εν όλω | εκδόσεις Άγρα |