Αναστροφή ΙΙ

Ελπίδες νεες μπολιάζεις σ' ένα δέντρο,
ο κόσμος γυρίζει γύρω σου, θαρρείς και ΄συ είσαι το κέντρο.
Δακρυσμένα φεγγάρια, δειλινά ματωμένα, πάλι πίσω γυρεύεις,
τη ψυχή σου παιδεύεις.

Μ' όλα αυτά που αναζητάς,
στα παλιά που γυρνάς,
μια ψυχή τυραννάς,
τον εαυτό σου σκορπάς.
Ψάχνεις κύματα αφρισμένα,
όνειρα στο βυθό ναυαγισμένα.

Απορώ

Το φεγγάρι το 'κρυψε ο ουρανός,
λες κι έγινε Κυρίου χαλασμός.
Έπιασε στάχτη η ψυχή,
κανείς τους δεν έχει ενοχή.

Τόσο πόνο, θλίψη και οργή,
πώς να κλείσει η πληγή?
Το αύριο ξημερώνει ζοφερό,
Ελλάδα πώς τους αντέχεις, απορώ!

Ο γλάρος

Μήνυμα έστειλα με γλάρο,
να πάει να σε βρει στην Πάρο.
Το "Σ' αγαπώ" μου να σου δώσει,
μια αγάπη να στεριώσει.

Ώρα πέρασε μισή,
ήταν πάνω απ' το νησί.
Έπεφτε παντού η σιγαλιά,
σε πέτυχε σ' ακρογιαλιά.

Το κορμί σου μαυρισμένο,
το μαλλί σου χτενισμένο,
πύργους έφτιαχνες στην άμμο,
τα 'ριχνε το κύμα χάμω.

Ήταν τόση η ομορφιά σου,
η "παιδική" αφέλειά σου,
που θαμπώσανε το γλάρο,
της αγάπης μου το φάρο.


Ευχές για ανέμελο καλοκαίρι!

Αναστροφή

Σε μονοπάτια πατημένα,
ψάχνεις όνειρα θαμμένα!
Αγκαλιές ξεθωριασμένες,
στο συρτάρι σου χωμένες,
τώρα βγάζεις, ανασταίνεις,
την καρδιά σου κοροϊδεύεις!

Στα παλιά που τριγυρίζεις,
τα φιλιά σου τα σκορπίζεις,
στα παλιά που επιστρέφεις,
τον εαυτό σου πώς θ' αντέχεις!