το τηλέφωνο

Κάθε μέρα το κοιτώ,

το τηλέφωνο βουβό.

Να χτυπήσει περιμένω,

με την αγωνία μένω.

Απ' την άκρη της γραμμής,

μόνο λόγια σιωπής.

Η φωνή σου ν' ακουστεί, 

το μυαλό ν' αποσπαστεί.

Κατεβασμένο ακουστικό,

έξω περνάει το αστικό,

είμαι σπίτι, δεν κουνιέμαι,

δεν με παίρνεις, τυραννιέμαι.

Ξημερώνει, κι η ουσία, 

μια καρδιά σε απραξία.

Το μυαλό κατειλημμένο,

από σένα καλυμμένο.