Λαθρεπιβάτης βραδινός

Μέσα στη νύχτα τριγυρνώ,
να σε "πετύχω", να σε βρω,
σε μια πόλη γνώριμη απο παλιά,
πήγα στην παλιά σου γειτονιά,
τα φώτα στο σπίτι ήταν σβηστά,
παντού τριγύρω ερημιά.


Θυμάμαι που ειμαστ' αγκαλιά,
κι ανέβαινα δυό-δυό, 
να σ' ανταμώσω, τα σκαλιά.


Άνθρωποι άγνωστοι παντού,
υγρασία ενός καιρού, μουντού,
παρέα μου η μοναξιά,
φυσάει στην ακροθαλασσιά.

Η νύχτα έγινε οδηγός,

η μοναξιά συνοδηγός

και 'γω στο κάθισμα, απ' την αγάπη σου τρελός, 

λαθρεπιβάτης βραδινός. 

Σε λίγο ο χρόνος μου τελειώνει,
η μέρα πάλι ξημερώνει,
άπραγος γυρίζω πίσω, 
πουθενά πια δεν σε βρίσκω.
Μόνο η απουσία σου εδώ, 
να τη βαστάω φυλαχτό.