Σε καλώ, δεν απαντάς,
σημασία δεν μου δίνεις.
Μακριά μου τώρα φεύγεις, συνεχώς με αποφεύγεις,
μα η αγάπη μένει εδώ, τη μορφή σου αναζητώ.
Δεν ακούς που σου φωνάζω,
τις νύχτες μόνος μου τρομάζω.
Δεν ακούς που σου μιλάω,
στον εαυτό μου δεν χωράω,
τ' όνομα σου, προσευχή μου,
τώρα λες δεν μ' αγαπάς.
Όλο παίρνω και το κλείνεις,σημασία δεν μου δίνεις.
Μακριά μου τώρα φεύγεις, συνεχώς με αποφεύγεις,
μα η αγάπη μένει εδώ, τη μορφή σου αναζητώ.
Δεν ακούς που σου φωνάζω,
τις νύχτες μόνος μου τρομάζω.
Δεν ακούς που σου μιλάω,
στον εαυτό μου δεν χωράω,
τ' όνομα σου, προσευχή μου,
η ανάσα σου, πνοή μου,
λείπεις, λείπει κι η ζωή μου.
Αχ δεν ακούς..
ΑπάντησηΔιαγραφήτα διαβασα ολα τα τελευταια ποστ μαζεμενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήουφ...
ουφ...
ουφ...
αλλα ειναι τοσο ομορφα κιολας!
:)
φιλια my sweet poet!
:)
Απουσία είναι ένας πιθανός τίτλος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλία, καλό μήνα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήγια δες εδώ:
http://between-thoughts.blogspot.com/2007/04/blog-post.html
4 Απριλίου, τέσσερα χρονάκια κλείνεις. μαζί με την Ευγενία και με μένα.
μαζί ξεκινήσαμε -θυμάσαι; :)))
..και το ποίημα, όπως πάντα, πολύ όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήειδικά οι δυο τελευταίοι στίχοι!
4 χρόνια κιόλας; Μωρέ μπράβο! Καλημέρα, Ηλία μου. Καλό μήνα, καλή άνοιξη, με άνθηπολλά χαράς και όχι απογοήτευσης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο αληθινοί στίχοι που πληγώνουν βαθιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλία μου, από τα ποιήματά σου διακρίνω μια θλίψη, μια απουσία, ένα χωρισμό...και λυπάμαι... Ελπίζω σύντομα να λουλουδίσει και πάλι η καρδιά σου, σαν την άνοιξη και να αλλάξει η διάθεσή σου. Είμαι πάντα εδώ, ό,τι κι αν χρειαστείς - να το θυμάσαι. Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή