Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Σε περιμένω Αγαπημένη

Σε περιμένω, όπως η πρωινή μουντή αυγή, το ζωογόνο ήλιο,
σε περιμένω, όπως η ξερή άγονη γη, τη φθινοπωρινή βροχή,
όπως τ' αστέρια περιμένουν τη νυχτιά, να φωτίσουν,
την ακρογιαλιά, τ' αφρισμένα κύματα να 'ρθουν να τη σκεπάσουν.
Τα όνειρα να πλημμυρίσουν, του νου τα μονοπάτια,
οι σκοτεινές μου μέρες, να βρουν το φως, όλου του κόσμου, στα δυό δικά σου μάτια!

8 σχόλια:

  1. Μυστηριώδη φίλε Ηλία, δε νομίζω να υπάρχει πιο δυνατό συναίσθημα από τον έρωτα. Σου δίνει την ώθηση να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου και να μεταμορφωθείς στον άνθρωπο που πάντα ήθελες να γίνεις. Δε νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να βρεις ένα ταιριαστό σύντροφο...

    Υ.Γ. Μ' άρεσαν πολύ οι εικόνες του ποιήματός σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όμορφο..!
    Ελπίζω να μην αργήσει! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχχχχ ο έρωτας....

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι αυτές οι στιγμές που η αναμονή μοιάζει τόσο γλυκιά.....

    Φιλί Διαμαντένιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πανεμορφο, γλυκο, ρομαντικο και τρυφερο:-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα σου απαντήσω με τους στίχους του Δροσίνη....
    "Νυχτώνει η μέρα, κρύα κι΄ερημική,
    δάκρυα σταλάζει το κερί μου τ΄αναμμένο.
    Και νοιώθω μια χαρά μαρτυρική:
    Να ξέρω πως δε θάρθεις - και να σε προσμένω..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μ'αρέσει...η αλλαγή στη γραφή σου.
    μ'αρέσει.
    και που μπορείς ν'αγαπάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πολύ όμορφο Ηλία

    (όπως πάντα άλλωστε..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή