.. ώρες ατέλειωτες, κοιτώ έξω τα φώτα,
ώρες ατέλειωτες, κι ακόμα ν' ανοίξει η πόρτα,
ώρες ατέλειωτες, να 'ρθεις όπως και πρώτα,
ώρες ατέλειωτες, η καρδιά μου, "κουρδισμένη" στη δική σου νότα.
.. χωρίς εσένα, τη ζωή μου τη μισώ.
ώρες ατέλειωτες, κι ακόμα ν' ανοίξει η πόρτα,
ώρες ατέλειωτες, να 'ρθεις όπως και πρώτα,
ώρες ατέλειωτες, η καρδιά μου, "κουρδισμένη" στη δική σου νότα.
.. χωρίς εσένα, τη ζωή μου τη μισώ.
Τα είπες όλα μέσα σε τέσσερις στίχους..
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορεί η πόρτα του σπιτιού σου να μη χτυπάει αλλά το μπλογκοσπιτάκι σου είναι πάντα γεμάτο ψυχές :)
Ναι έχει δίκιο η Lyriel για το βλογ σου. Είναι πάντα γεμάτο. Αφού να φανταστείς ακόμα κι εγώ η άσχετη από ποίηση έρχομαι και σε διαβάζω. Και μη κοιτάς που δεν σου αφήνω σχόλια. Είναι επειδή όταν διαβάζω ένα ποίημα μπορώ να νιώσω και να αφουγκραστώ αλλά δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις τα συναισθήματα που μου προκαλεί η ανάγνωση. Καλή σου μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσα ξέρεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήστάθηκα στην σημείωση :(
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί έχεις τύψεις Ηλία;
λάθη όλοι κάνουμε, ζήτησε συγγνώμη από εκείνη, μετά από εσένα και μετά η ζωή παίρνει το δρόμο της δίχως τύψεις, οκ?
συμφωνώ με την τελευταία μπλε πρόταση
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσχημο συναίσθημα το τελευταίο...πολύ καλησπέρα σου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήυπέροχο.. μέσα σε ορισμένες λέξεις, μπόρεσεις και αντικατοπτρίζεις τι νιώθει -νιώθω- κάποιος, όταν απλά, περιμένει...
ΑπάντησηΔιαγραφήτην όμορφη καλησπέρα μου ''συνονόματε''
χχχ